Andrzej Romocki „Morro”

Legendarny dowódca 2 kompanii „Rudy” Batalionu AK „Zośka”, harcmistrz , najmłodszy kapitan Armii Krajowej.

Absolwent Męskiego Gimnazjum
i Liceum Towarzystwa Ziemi Mazowieckiej.

Harcerz 21 Warszawskiej Drużyny Harcerskiej
im.gen. Ignacego Prądzyńskiego.

Pracę konspiracyjną rozpoczął w 1940 r.
w młodzieżowo-wychowawczej organizacji „Przyszłość” („Pet”),
gdzie kierował kołem mokotowskim.

W 1941 r. włączył się w działalność Organizacji Małego Sabotażu „Wawer”. Od 1942 r. dowodził 4 drużyną „Sad 400” Hufca Południe Warszawskich Grup Szturmowych „Szarych Szeregów”, którego dowódcą był Jan Bytnar „Rudy”.

Ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty „Agricola”
z trzecią lokatą, w stopniu plutonowego podchorążego.
Uczestniczył i dowodził w wielu akcjach bojowych i dywersyjnych m.in: „Gołąb”, „Sieczychy”, „Wilanów”, „Lornetki”. W Powstaniu Warszawskim jako dowódca 2 kompanii „Rudy” i zastępca dowódcy batalionu kpt. Ryszarda Białousa „Jerzego” przeszedł cały szlak bojowy Zgrupowania „Radosław” od Woli poprzez Stare Miasto – Śródmieście aż po Czerniaków.

Dowodził taktycznie oddziałem, który jako jedyny przebił się
ze Starego Miasta do Śródmieścia. Zginął 15 września 1944 r.
na Górnym Czerniakowie przy ul. Solec róg Wilanowskiej.
Został odznaczony Krzyżem Orderu Virtuti Militari V klasy, dwukrotnie Krzyżem Walecznych i pośmiertnie Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.